மனுஷன் தெய்வம் ஆகலாம் தெரியுமா? மெய்யாலுமா?

மனிதன் என்பவன் தெய்வம் ஆகலாம்

வாரி வாரி வழங்கும் போது வள்ளல் ஆகலாம்

வாழைப் போல தன்னை தந்து தியாகி ஆகலாம்

உருகியோடும் மெழுகைப் போன்று ஒளியும் வீசலாம்

பாட்டு அருமை இல்ல பங்காளி! கண்ணதாசனுடைய வைர வரிகள்! சரி மனிதன் தெய்வமாக முடியுமா? மத்தவங்களுக்கு, தன்கிட்ட இருக்கிறதை எல்லாம் கொடுத்துட்டு ஓட்டாண்டியா இருக்கிறது தான் தெய்வ நிலையா?

அது விரும்ப படுகிற நிலை தானா? அப்படி தப்பி தவறி யாராவது இருந்திட்டா அவனுக்கு இனா வானா பட்டம் தானே கொடுப்பாங்க. அது என்ன இனா வானான்னு கேட்கிறியா? அது ஒன்னும் இல்ல அது இளிச்ச வாயன்னு அர்த்தமாம்.

உனக்கு என்ன தோணுது பங்காளி?

எனக்கு தோணுறதை சொல்றேன்! முடிவில அது சரியா இல்லையான்னு நீ சொல்லு! மனுஷன் தனிபட்டவன் கிடையாது.

மனிதன் என்பவன் தெய்வமாகலாம்...
உண்மைதான் தாயே! உங்களை பார்த்திட்டோம் இல்லையா?

மிஞ்சி மிஞ்சி போனா ஒரு 100 வருஷம் வாழ்வானா அவன்? ஆனா அதுக்குள்ளாற அவன் போடற ஆட்டம் இருக்கே! அவன் ஈகோ, பார்க்கிற எல்லாத்தையும் தன்னோட கட்டுபாட்டுக்கு கீழே கொண்டு வரணும்னு நினைக்குது. அவனை ஒரு கருவியாக்கி எல்லாத்தையும் எப்படியோ எல்லா பொருளையும் புகழையும் அடைய துடிக்குது.

ரஜினி சொன்ன மாதிரி ‘என் வழி தனிவழின்னோ’ இல்ல ‘என் வழி குறுக்கு வழின்னோ’ ஏதோ ஒரு வழியில அவனை ஓட ஓட விரட்டி மூச்சி கூட விடமுடியாத இறுக்கத்தை உண்டாக்குது. குறிக்கோள் மனசுல இருக்கிற ஆசைகளை நிறைவேத்திகிடணும்.

அவன் சக்திக்கும் மிஞ்சி அவனுடைய ஈகோ - மனசு, பெரிய பெரிய கோட்டைகளை ஆகாசத்தில கட்டுது. அந்த ஆகாச கோட்டைகளை அடைஞ்சி ஆள துடிக்குது. அந்த ஆகாச கோட்டைங்களுக்கு வழியை அடைய பூமில தேடிட்டு இருக்கான். இருட்டுல தொலச்சிட்டு வெளிச்சத்தில தேடினானாம் முள்ளா நசிருதின். அதை போல மனுஷன் பூமியில, எதை தேடி அடைஞ்சாலும், அதை அடைகிற வரையில இருக்கிற ருசி, அதை அடைஞ்ச பின்னாடி கண்ணாபிண்ணான்னு நம்ப ஷேர் மார்கெட் மாதிரி ஒரேயடியா டவுனாகி, பின்னாடி டல்லாகி போகுது.

இதுவும் வேணும் இன்னமும் வேணும்னு ஓடறான் ஓடறான் வாழ்க்கையோட எல்லைக்கே ஓடறான். எதை அடைஞ்சாலும் திருப்தி இல்ல! எந்த இடத்திலும் நிம்மதி இல்ல. ஓடி ஓடி கலைச்சி போறான். கடைசியில ஊரார் பார்த்திருக்க, உற்றார் அழுதிருக்க, ஐஸ் பாக்ஸ்சே சௌகரியமான இடம்னு அதில போய் படுத்துக்கிறான்.

இவன் வாழ்க்கை கணக்கில, இவனுடைய கணக்கு எல்லாமுமே நஷ்ட கணக்கு தான். ஏன் இந்த ஓட்டம்? அவன் சாதிச்சது தான் என்ன? உங்களுக்கு அலெக்ஸாண்டர் கதை தெரிஞ்சிருக்கும் இல்லையா? 

வெறுங்கையை வீசிட்டு போனாயே மூடனே!
உன்னால் எத்தனை எத்தனை உயிர்பலிகள்... 

அவன் சாகுறதுக்கு முன்னாடி அவனோட ஆளுங்க கிட்ட சொன்னானாம். ‘நான் செத்த பின்னாடி என்னை சுடுகாட்டுக்கு தூக்கிட்டு போகும்போது என்னோட இரண்டு கைகளையும் வெளியே தெரிகிற மாதிரி வைங்க!’

‘அப்பத்தான் இந்த மனுஷங்களுக்கு தெரியும், இவ்வளவு பெரிய ராஜா, ஓடி ஓடி உலகம் மொத்ததையும் தன்னோட கட்டுபாட்டுக்கு கீழே கொண்டுவரணும்னு நினைச்சி, நிறைய நாடுகளா புடிச்சான். கடைசியில ஒன்னுமே கொண்டுபோகாம வெறுங்கையோடவே போறான்னு.’

எவ்வளவு பெரிய உண்மை. ஆனா எவ்வளவு லேட்டா தெரிஞ்சிகிட்டான் Alexander the Great! அவனுக்கு இந்த உண்மை மரண படுக்கையில தானே தெரிய வருது! அதுவே அவன் சீக்கிரம் இதை தெரிஞ்சி இருந்தான்னா எவ்வளவு நல்லா இருந்திருக்கும்!

அதனால எத்தனை எத்தனை பாதிப்புக்கள், உயிர் இழப்புக்கள். அதை எல்லாம் அவனால ஈடு செய்ய முடிஞ்சதா? இல்ல யாராவது அவனுடைய சட்டை காலரை பிடிச்சி கேள்வி கேட்கும்போது, பதில் சொல்ற நிலைமையில தான் அவன் இருந்தானா?

மனிஷனோட பேராசை, இன்னைக்கும் அதே தானே செய்ய வைக்குது. யாரு எக்கேடு கெட்டாலும் பரவாயில்லை நான் சௌகரியமா வாழணும். அது தானே பிரதான நோக்கமே இன்னைக்கி எல்லா மனுஷங்க கிட்டேயும் இருக்கு.

யாராவது கவனிக்கும்போது சட்டத்தையும், சமூகத்தையும் மதிக்கிறவன், யாரும் கவனிக்கல நம்பளைன்னு தெரிஞ்சவுடனே அவனுடைய மிருக குணம் வெளிபடுதே. எல்லா சட்ட விரோத செயல்களையும் செய்ய ரெடியா இருக்கானே.

உதாரணத்துக்கு ட்ராஃபிக் போலிஸ் இருந்தா, ஒழுங்கா சிக்னலை மதிச்சி வண்டியை ஓட்டுகிறவன், போலிஸ் இல்லைன்னு தெரிஞ்சவுடனே சிக்னல், ரெட்ல இருந்தாலும் நிக்காம ஓட்டிட்டு போறானே! இந்த கேடு கெட்ட புத்தியை என்னன்னு சொல்லுறது.

அவனுக்கு ஒரு நியாயம்! ஊருக்கு ஒரு நியாயம்! ஊருக்கு தாண்டி உபதேசம் உனக்கில்லைன்னு சொன்னானாம் ஒரு தன்நலக்கார பையன்!

இப்படி சின்ன சின்ன தப்புக்கள் செய்யாதவங்க யாரு? எல்லோருமே ஏதோ ஒரு வகையில தப்பு செய்றோமே என்னை உள்பட! அது சின்னதா பெருசான்னு இல்ல பேச்சு! செய்றோமா இல்லையான்னு தான் பேச்சு!

தப்பை செய்றது மட்டுமில்லாம, செய்கிற தப்பை எல்லாத்தையும் நியாயப்படுத்திடறோம்! அப்புறம் மத்தவங்க யாரும் சரியில்லைன்னு குத்தம் சொல்றோம். இந்த நாடு உருபாடாது, இந்த உலகம் உருபடாது, எதுவும் சரியா வராது, இந்த புலம்பல்களை கேட்டு கேட்டு சலித்து போகலையா நமக்கு? இந்த நிலை மாற வேணாமா?

Charity begins at home-ன்னு சொல்லுவாங்க இல்ல! அதனால மாற்றம் எதுவா இருந்தாலும் அது நம்ப கிட்ட இருந்து தான் ஆரம்பிக்க முடியும். ஊரை மாத்த புறப்படறதுக்கு முன்னாடி முதல்ல நம்பளை மாத்திகிட வேணும் இல்லையா?

இதை பத்தி எல்லாம் யோசிச்சி இருக்கிங்களா நண்பர்களே? கண்டிப்பா மனிதன் என்பவன் தெய்வம் ஆகலாம். அதற்கான அத்தாட்சி தான் பதிவில இருக்கிற தியாக சுடர் விளக்கு அன்னை தெரேசா அவங்க.

நீங்க எது எது உங்க தனிபட்ட குணம்ன்னு நினைக்கறீங்க. உங்களுடைய நேர்மையான தருணங்கள். அல்லது அதிலிருந்து சறுக்கிய தருணங்கள். மனம் விட்டு சொல்லிட்டு போங்களேன்.

ஒரு புதிய நாகரீகத்தை நோக்கி நம்முடைய பயணம் ஆரம்பிக்க போகிறோம். நீங்க எல்லோரும் கூட வந்தா ரொம்ப சந்தோஷ படுவேன். வருவீக இல்ல?